میکروچیپ ایمپلنت RFID

 منبع : ویکی پدیا

میکروچیپ ایمپلنت RFID در واقع یک وسیله مدور یا RFID (سامانه بازشناسی با امواج رادیویی، تکنولوژی است که با استفاده از امواج رادیویی برای انتقال داده‌ها از یک برچسب الکترونیکی، نام تگ یا برچسب RFID، متصل به یک شی، از طریق یک خواننده یا اسکنر به منظور شناسایی و ردیابی جسم است) ترانسپوندر است که توسط شیشه‌های سیلیکات روکش شده و در زیر پوست کاشته می‌شوند. این میکروچیپ ایمپلنت ها را نباید با میکروچیپ ایمپلنت های جاسوسی اشتباه گرفت.

کاشت زیر پوستی معمولاً دارای یک شماره شناسه است که می‌تواند به اطلاعات خارجی مرتبط شود مثل تعیین هویت، تاریخچه پزشکی، داروها، آرژی‌ها و اطلاعات شخصی. در ایران شرکت دامپزشکی فارماپت واردکننده میکروچیپ‌هایی برای شناسایی حیوانات است و مراکز دامپزشکی مختلفی مانند مرکز دامپزشکی درین[۲۵] با کاشت میکروچیپ و صدور شناسنامه برای حیوانات خانگی زمینه تثبیت مالکیت و ثبت رسمی نژاد و جلوگیری از سرقت و مفقود شدن حیوان خانگی را فراهم می‌کند

میکروچیپ در واقع یک مدار یکپارچه شناسایی می‌باشد که در زیر پوست حیوانات کاشته یا تزریق می‌شود و با فناوری RFID منفعل (شناسایی فرکانس رادیویی) کار می‌کند. سامانه بازشناسی با امواج رادیویی، تکنولوژیی است که با استفاده از امواج رادیویی برای انتقال داده‌ها از یک برچسب الکترونیکی، نام تگ یا برچسب RFID، متصل به یک شی، از طریق یک بازخوان (اسکنر) به منظور شناسایی ترانسپوندر است که توسط شیشه‌های سیلیکات روکش شده و در زیر پوست انسان یا حیوان کاشته می‌شوند. کاشت زیر پوستی معمولاً دارای یک شماره شناسه ۱۵ رقمی برای حیوانات است که می‌تواند به اطلاعات خارجی مرتبط شود مثل تعیین هویت، تاریخچه پزشکی، داروها، آلرژی‌ها و اطلاعات شخصی؛ و توسط یک دستگاه بازخوان که به بانک اطلاعاتی متصل است قادر به شناسایی است.

اولین تجربه گزارش شده از کاشت سامانه بازشناسی با امواج رادیویی در سال ۱۹۹۸ توسط دانشمند انگلیسی به نام Kevin Warwick انجام شد. این کاشت برای بازکردن درب‌ها، روشن کردن چراغ‌ها و در ورودهی ساختمان‌ها (درواقع به عنوان یک گزارشگر) مورد استفاده قرار گرفت. این ایمپلنت در حال حاضر در موزه علمی لندن نگه‌داری می‌شود. طی زمان: چندین بار میکروتراشه RFID در دست افراد کاشته شده‌است. Amal Graafstra نویسنده کتاب اسباب بازیهای RFID از پزشکان خواست که RFID در دستان او بکارند. یک جراح متخصص زیبایی با استفاده از یه تیغه جراحی یک میکرو تراشه را در دست چپ او کاشت و پزشک خانوادگی او یک تراشه را به دست راست او تزریق کرد؛ و این تزریق را با استفاده از یک کیت تزریقی دامپزشکی انجام داد. Graafstra ایمپلنت‌ها را برای بازکردن دربهای ماشین و خانه و نیز خاموش کردن کامپیوترش مورد استفاده قرار داد. تراشه انجام داده‌است. Mikey Sklar یک تراشه را در دست چپش کاشته و از این روش فیلم‌برداری کرده‌است. او در چندین رسانه، مصاحبه‌های شخصی در مورد تجربهٔ کاشت میکروتراشه انجام داده‌است. Mikey Sklar یکی از اولین پیشگامان کاشت تراشه RFID بود. او در تلویزیون و رادیو مصاحبه انجام داده و یک برنامه نرم‌افزاری برای کنترل و نحوه برقرار ارتباط با تراشه کاشته شده در بدن نوشته‌است.

ایمپلنت‌های تجاری

در سال ۲۰۰۲ شرکت Verichip که از نوامبر سال ۲۰۰۹ به عنوان یک شرکت IDمثبت شناخته شده‌است) اولین در خواست و تقاضای مربوط به تجاری‌سازی این ایمپلنت‌ها در آریکا و از طریق دستورالعمل‌های خاص دریافت کرد. این تقاضای تجاری‌سازی از سوی سازمان غذا و دارو (FDA) ایالت متحده بود. شرکت این درخواست را در سال ۲۰۰۴ دریافت کرده و این این ایمپلنت‌ها را به نام Verichip یا verimed به بازار عرضه کرد. در سال ۲۰۰۷ مشخص شد که ایمپلنت‌های مختلف در صدها حیوان آزمایشگاهی سرطان بوجود آورده‌اند. این موضوع تأثیر مخربی در سرمایهٔ شرکت ایجاد کرد. مدتی بین ماه می و ژوئیه سال ۲۰۱۰ میلادی شرکت ID مثبت، تجاری‌سازی و عرضه به بازار ریز تراشه‌های قابل پیوند در انسان را متوقف کرد. سوابق استفاده پزشکی از ایمپلنت‌ها در انسان: شرکت ID مثبت (که سابقاً شرکت verichip,applied digital solutions یا digital angel corporationهم نامیده می‌شد) تراشه‌های قابل پیوند به نام verichip را توزیع کرد ولی این توزیع محصول در سه ماه دوم سال ۲۰۱۰ متوقف شد و شرکت سازنده اعلام کرد که این ایپملنت‌ها (تراشه‌های قابل پیوند) را می‌توان برای بازیابی اطلاعات پزشکی در مواقع اورژانس مورد استفاده قرار داد. به این ترتیب که هر ایمپلنت Verichip دارای یک شماره شناسه ۱۶ رقمی است؛ که این شماره زمانی که اسکنر verichip از چند سانتی‌متری ایمپلنت که عبور می‌کند منتقل می‌شود. کارگران اورژانس و بیمارستان‌ها می‌توانند این شماره را روی یه صفحه امن در وب سایت شرکت verichip وارد کنند تا به اطلاعات پزشکی بیمار که قبلاً در این شرکت فیل و طبقه‌بندی شده دسترسی داشته باشند. بر اساس برخی گزارش‌ها در سال ۲۰۰۶، ۸۰ بیمارستان موافقت کردند که اسکنر verichip را از کمپانی تهیه کنند و ۲۳۲ پزشک هم با تلقیع میکرو تراشه‌ها به بیماران موافق بودن. به هر حال شرکت verchip از طریق سهامدارانش در جهت ساختن مواد کاذب و اظهارات گمراه‌کننده» در مورد چهره‌های پذیرفته شدهٔ بیمارستان اقدام کرد. بنابر اظهارات Glancy & Binkow(یک شرکت حقوقی که تقاضای مربوطه را بایگانی و پرونده‌سازی کرده‌است): در نهم ماه مه سال ۲۰۰۲ متهمان (شرکت applied digital) ادعا کردند که تقریباً هر بیمارستان بزرگی در ساحل منطقه فلوریدا به اسکنرهای verichip مجهز شده‌است؛ که این اسکنرها از اجزای ضروری و لازم در تکنو لوژی شرکت verichip است در هر صورت یه روز پس از آن یعنی در ۱۰ می سال ۲۰۰۲ این حقیقت منتشر شد که هیچ بیمارستانی حتی یک اسکنر راهم ندارد که در واقع این اسکنرها وسیله‌ای اساسی و مهم در بازیابی اطلاعات verichip بودند. پس از روز دهم ماه مه سال ۲۰۰۲ قیمت و ارزش سخام شرکت مجدداً افت شدید پیدا کرد که این افت روزانه ۳۰٪ تخمین زده شد.

ساختمان دسترسی و امنیت

شرکت Vrichip ایمپلنت‌ها را به عنوان راهی برای محدود کردن دسترسی به تسهیلات مطمئن و امن مثل نیروگاه‌های برق تجاری کرد. اسکنرهای میکروچیپ (ریزتراشه) در ورودی‌ها نصب شدند تا تنها برای افرادی که شماره‌های تراشه آن‌ها وارد سیستم می‌شود قفل شود. دو کارگر از City watcher (شرکت نظارت ویدئویی اوهایو) برچسب RFID داشتند که به بازوهای آن در سال ۲۰۰۷ تلقیح شده بود. کارگران برای دسترسی به اتاق ویدئویی مخفی شرکت به این ایمپلنت‌ها نیاز داشتند که مدارک آن در رومهٔ آمریکای امروز(USA Today is a national American daily newspaper published by the Gannett Company) موجود است. سپس شرکت تعطیل شد و هیچ اطلاعاتی در مورد اینکه برای آن دو کارگر یا ایمپلنت‌های آن‌ها چه شد، در دست نیست. اشکال اصلی این سیستم‌های شماره شناسائی ۱۶ رقمی موجود در ایمپلنت تراشه‌است که می‌تواند به دست آمده و توسط دستگاه تکثیر شود. این مشکلی است که توسط محقق امنیتی به‌امjonathan Westhues به اثبات رسید و در ماه مه سال ۲۰۰۶ در مجله wiredمستند شد. یه کلوپ شبانه در روتردام به نام Baja Beach Club پیشنهاد کاشت Verichip را برای شناسایی میهمانان بسیار خاص عنوان کرد.

کاربردهای احتمالی در آینده

از نظر تئوری تراشه GPS روزی می‌تواند برای شناسائی موقعیت فیزیکی محل قرارگیری افراد مثل عرض جغرافیایی، طول جغرافی، ارتفاع، سرعت و مسیر و جهت حرکت به کار رود. چنین GPSهای قابل کاشتی در حال حاضر در دسترس و ممکن نمی‌باشند. در هر صورت، ممکن است این GPSهای قابل کاشت به مقامات این اجازه را بدهند که افراد گمشده یا فراریان را موقعیت‌یابی کند یا برای تعیین موقعیت افرادی که از صحنه جرم فرار کرده‌اند استفاده کنند. منتقدان مدعی هستند که تکنولوژی به ناچار در جهت رسیدن به اهداف شیطانی مورد استفاده قرار می‌گیرند. دولت‌ها می‌توانند از این تراشه‌ها برای ردیابی و دنبال کردن یا اذیت کردن افراد فعال در زمینه حقوق بشر، فعالان کارگری، مخالفان غیرنظامی و مخالفان ی، جنایتکاران و مان داخلی استفاده کنند؛ یا اینکه برده‌داران برای پیشگیری از فرار اسیران یا برده‌ها از آن استفاده کنند؛ یا اینکه برای آدم‌ربایی استفاده شود. یکی دیگر از کاربردهای ایپلنت‌های ردیابی که در سال ۲۰۰۸ توسط مجلس اندونزی مورد بحث قرار گرفت، مانیتور و بازرسی فعالیت‌های افراد آلوده به ویروس ایدز(HIV) بود که شانس آن‌ها را برای آلوده کردن افراد دیگر کمتر می‌کند. موضوع میکرو چیپ (ریزتراشه) شامل ۲ نسخه نهایی آیین نام ایالتی HIV/ AIDS تصویب شده توسط مجلس در دسامبر سال ۲۰۰۸ نبود. در حال حاضر هیچ تراشه قابل پیوندی که قابلیت ردیابی داشته باشد (GPS) در بازار وجود ندارد.

معضلات بالقوه

سرطان: مطالعات دامپزشکی و سم‌شناسی انجام شده در سال‌های ۱۹۹۶–۲۰۰۶ نشان داد که موش آزمایش گاهی و موشهای صحرایی که به آن‌هاریز تراشه تلقیح شده‌است دچار سرطان ی وخیمی (در اطراف ریز تراشه) در ناحیه زیر جلد می‌شوند مثل سارکومای زیر جلدی. اطلاعات بدست آمده نشان داده که بین ۱–۱۰٪ حیوانات آزمایشگاهی ایمپلنت شده به سرطان‌های بدخیم دچار می‌شوند که از بافت اطراف رز تراشه نشات می‌گیرند. دکتر Cheryl در لندن که یک دامپزشک سرطان‌شناس است و در دانشگاه ایالت اوهایو تدریس می‌کند، می‌گوید: ایجاد سرطان در موش از انسان ساده‌تر است ولی ممکن است آنچه در حال حاضر در موش‌ها دیده می‌شود پدیده اغراق‌آمیز باشد که در انسان هم اتفاق بیفتد. لندن گزارش کرده که یک مطالعه ۲۰ ساله بروی سگ‌های ایمپلنت شده لاطم است که ببینیم اثرات بیولوژیک تلقیح ایمپلنت‌ها چیست؟ متخصصین سرطان‌شناس از چندین انیستیتوی سرطان از موضوع انجام تست‌ها قبل از کاشت میکرو تراشه‌ها در اینسان در مقیاس وسیع حمایت کرده‌اند.

دیگر معضلات پزشکی

بنابر اظهارات FDA (سازمان غذا و دارو) کاشت Verichip، جنبه‌های منفی پزشکی بالقوه‌ای دارد. خطرات الکتریکی، ناسازگاری با MRI واکنش‌های منفی بافتی و مهاجرت ترانسپوندر کاشته شده، تنها برخی از ریسک‌های مربوط به کاشت Verichip هستند که در ۱۲ اکتبر سال ۲۰۰۴ توسط سازمان FDA به تصویب رسید. اگر تراشه با منبع تابشی یا رادیاسیون EMF در اطراف خود واکنش دهد فرد ممکن است دچار سوختگی شود، مثلاً اگر فرد درمیدان الکتریکی قوی یا در ماشین تصویر برداری رونانس مغناطیسی (MRI) قرار گیرد ممکن بسوزد. آهن‌رباهای قوی استفاده شده در اسکنر MRI می‌توانند ایمپلنت را تخریب کرده و سوختگی‌های جدی به بار بیاوردن (سوختگی دخلی یا خارجی). طبق گزارش FDA: درمورد سیستم‌هایی تصویر برداری رزونانس مغناطیسی و واکنش و تداخل با این سیستم‌ها، جریانات الکتریکی ممکن است در ایمپلنت‌های هادی جریان الکتری الق شده و سوختگی‌های شدید در بیمار موجب شود. در هر صورت زمانی‌که نمایش تلویزیونی MYTHBUSTERS در فصل پنجم و بخش ۱۸ به نام تکامل اسطوره، ایمپلنت و کاشت میکرو تراشه را در یک دستگاه MRI نشان داد، هیچ علائمی از درد یا زخم در فرد دیده نشد. از آنجائیکه دستگاه‌های MRI هر یک نقاط قوت متفاوتی دارند، ممکن است که دستگاه‌های MRI که انرژی بالاتری را ساطع می‌کنند مشکل ساز شوند. مدل و ساختار تراشه می‌تواند بازده و کارائی تراشه را تحت تأثیر قرار دهد.

خطرات امنیتی

از آنجاییکه همه ریز تراشه‌های قابل پیوند قطعه قطعه هستند، این ریز تراشه‌ها در برابر خوانده شدن توسط اسکنرهای سه قسمتی بسیار آسیب پذیرند. با اسکن کردن محرمانه، فرد می‌توان اطلاعات را یده و آن را تکثیر کند و حتی یک هکر می‌تواند جعل هویت کند و در نتیجه مسائل امنیتی در ساختن یا دست یابی به کامپیوتر یا احتمال سوءاستفاده مجرمانه از یک ابزار پزشکی به این شکل می‌تواند ایجاد شود. همچنین به راحتی می‌توان، تراشه را از فرد جدا کرد یا ضمیمه حاوی دستگاه را از فرد جدا کرد.

نقد و انتقاد اجتماعی

کاشت ریز تراشه در انسان در انسان برخی مباحث اخلاقی جدید را از طریق انجمن‌های تخصصی علمی به وجود آورده‌است. همچنین گروه‌های علمی و آکادمیک، سازمان‌های حقوق بشر، دپارتماهای دولتی و گروه‌های مذهبی بحث‌های اخلاقی را مطرح کرده‌اند. شورای امور اخلاقی و قضایی (CEJA) در انجمن پزشکی آمریکا، در سال ۲۰۰۷ گزارشی مبنی بر این ادعا که تراشه‌های RFID کاشته شده ممکن است حاوی مسائل خصوص باشد، منتشر کرد. بنابر ادعای این شورا، هیچ اطمینان و تضمینی وجود ندارد که اطلاعات موجود در تراشه علی‌رغم خطرات و ریسک‌های سلامتی کاملاً حفاظت شود. (زیرا تراشه‌ها ممکن است در زیر پوست مهاجرت کنند). برچسب‌گذاری یا استفاده از RFID توسط معتقدین به ادیان ابراهیمی انتقاد شده‌است. در آیین مسیحیت، برخی از مسیحیان معتقدند که کاشت تراشه‌ها ممکن است علائم حیوانی را نشان دهد (نشان دهندهٔ حیوانیت باشد). و استفاده از تراشه‌ها پیش‌گویی شده که در تمامی تجارت‌ها لازم است و در حوادث کتاب افشاگری (BOOK OF REVELATION) هم آمده‌است. در آیین یهودیت(آیین محافظه کارانه) ارتودکس و یهودیان اصلاح شده، همگی اعتقاد دارن که برش سوراخ کردن یا علامتگذاری گوشت انسان، که برای پیوند لازم است، مخالف، اعتقاد به خداوند است. همچنین مخالف دستورات لاویان است. همچنین در دین اسلام، تغییر در بدن را حرام اعلام کرده‌اند؛ که معنی عربی کلمه حرام، ممنوع بودن است. زیرا طبق نظر اسلام، تغییر در بدن که خداوند آن را خلق کرده، حرام است. خطرات و ریسک‌های سلامتی مربوط به کاشت میکرو تراشه‌ها نیز جزو ممنوعیت‌های اسلامی می‌باشد.

قانون‌گذاری

به دنبال ایالت ویسکانسین (WISCONSIN) ایالت داکوتای شمالی، کالیفرنیا نیز لایحهٔ ۳۶۲ را در سال ۲۰۰۷ به تصویب رساند؛ که طبق آن افراد کارگر و درگر افراد به هیچ شکلی نباید مجبور به کاشت RFID در زیر پوستشان شوند. در روز پنجم آوریل سال ۲۰۱۰ مجلس سنای گرجستان و آتلانتا لایحه ۲۳۵ را به تصویب رسانند که اجبار کردن افراد برای کاشت ریز تراشه در زیر پوست تخطی از قانون محسوب می‌شود. طبق این لایحه کاشت اختیاری و داوطلبانه ریز تراشه باید توسط پزشک و طبق قوانین پزشکی جورجیا صورت پذیرد. اگر مجلس عمومی نسخه جدیدی را در مجلس به تصویب برساند، جورجیا در قانون ممنوعیت اجباری کاشت ریز تراشه به کالیفرنیا و ویسکانسین می‌پیوندد. در روز دهم ماه آوریل سال ۲۰۱۰، نمایندگان ویرجینا لایحه‌ای را تصویب کردن که طی آن شرکت‌ها حق نداشتند که تراشه‌های ردیاب را در بدن کارگرانشان به کار بگذارند.

چگونه یک ایمپلنت RFID (ای دی شناسایی رادیوفرکانسی) را حذف کنیم

سیستم‌های RFID معمول شامل دو جزء هستند: باز خوان‌ها (اسکنرها) و برچسب‌ها (چیپ‌ها) با استفاده از اسکنر RFID شما می‌توانید تراشه را شناسایی کنید زیرا این تراشه حاوی اطلاعاتی است که در هنگام محاسبه تراشه به اسکنر منتقل می‌شود.[۲۶] حذف تراشه دشوار است (دستگاه نیاز به عمل جراحی دقیق دارد که بیماران آن را دشوار، وقت گیر و گران‌قیمت توصیف کرده‌اند) آهنرباهای کمیاب آهن به نام آهن‌ربای نئودیمیوم تراشه‌ها را حذف می‌کند. اگر شما هر نوع جراحی داشته باشید ممکن است در حین جراحی در بدن شما یک تراشه کاشته شود بنابراین، آهنربا را حدود ۲۴ ساعت (نزدیک به زخم) قرار دهید (اما از دیسک‌های سخت دور بمانید زیرا آهنرباها می‌توانند آن‌ها را پاک کنند) نکته دیگر اینکه دستگاه‌های رادیولوژی دیجیتال طوری برنامه‌ریزی شده‌اند که به به صورت خودکار میکروچیپ‌ها را از تصویر نهایی حذف می‌کند بنابراین برای تشخیص وجود میکروچیپ باید از دستگاه‌های رادیولوژی قدیمی غیر دیجیتال استفاده شود. ویدئو از حذف میکرو تراشه در آدرس زیر قرار دارد. https://www.youtube.com/watch?v=0yKNGVCcMkw

ایمپلنت هایی برای نظارت و تاثیر گذاری بر پارامترهای بدن

افراد هدفمند ( مورد هدف) Targeted Individuals

چرا میکروچیپ ها به آسانی کشف نمی شوند؟